کاشی از ترکیب و کانی‌های تشکیل دهنده خاک رس و از جمله کائولینیت، مونت موریلونیت و... می‌باشند.همچنین به عنوان پوشش نهایی دیوار در جداره های داخلی و خارجی بنا بکار می‌رود. کاربرد کاشی در سرویس‌های بهداشتی و آشپزخانه‌ها، نمای ساختمان‌ها و.... مورد استفاده قرار می گیرد.
استاندار های کاشی مرغوب :
۱-جذب آب پایین کمتر از ۰/۳ درصد
۲-استحکام خشتی بالا
۳- مقاوم در برابر یخبندان به دلیل غیر قابل نفوذ بودن آب
۴-تخلخل کمتر از ۰/۵ درصد
۵-مقاومت شیمیایی بالا
۶-مقاومت بالا در برابر سایش
۷-ضد حریق بودن کاشی
مزایا کاشی :
۱- به دلیل قابلیت شستشو از نظر بهداشتی بسیار مناسب می‌باشند.
۲- جذب آب پایین داشته و برای مکان‌هایی که با آب و رطوبت در تماس هستند، مناسب می باشند.
۳- دوام و عمر طولانی دارند.
۴- پایداری رنگ کاشی طی سالیان سال و مقاوم در برابر اشعه خورشید.
۵- مقاومت در برابر مواد شیمیایی.
معایب کاشی:
۱- شکننده بوده و در نتیجه در صورت عدم دقت در هنگام نصب، پرت زیادی خواهد داشت.
۲- دارای درجه‌بندی یک و دو و سه هستند که برای همه قابل تشخیص نیست.(براساس حباب های موجود در محصول با ذره بین قابل مشاهده می باشند)
۳- درزهای سرامیک بعد از مدتی قابل تمیز کردن نیست و آب از این درزها به پایین نفوذ می‌کند که به همین خاطر باید زیر سطح سرامیک شده را عایق رطوبتی کرد.
اجزای تشکیل دهنده کاشی :
۱-بدنه
۲-لعاب
کاشی‌های سرامیکی را می‌توان بر مبنای رنگ و ظاهر، محل مصرف، میزان تخلخل، لعاب، نوع و پخت تقسیم‌بندی کرد.
۱- تقسیم‌بندی بر حسب ظاهر و رنگ:بدنه‌های سفید-
- بدنه تیره(در حین پخت قرمز رنگ)
۲- تقسیم‌بندی بر حسب محل مصرف:-کاشی دیوار
-کاشی کف (استفاده در صورتی که استاندارد های لازم برای کف در کاشی وجود داشته باشد )
۳- تقسیم‌بندی بر حسب میزان تخلخل:کاشی‌های دیواری و کاشی‌های ظریف کف، دسته‌ای از فرآورده‌های سرامیکی هستند. می‌توان کاشی‌ها را بر حسب میزان تخلخل بدنه به شکل زیر تقسیم‌بندی کرد
محصولات متخلخل۱:
این دسته، گروهی از کاشی‌ها هستند که میزان جذب آب پس از پخت آنها بیش از ۱۰ درصد است.
سرامیک :
سرامیک به مواد جامدی که بخش عمدهٔ تشکیل دهندهٔ آنها غیر و غیرآلی باشد، گفته می‌شود؛ و همین‌طور اکسیدهای فلزی. همچنین بر اساس برخی تعاریف، از منظر شیمیایی به موادی که از مخلوط خاک رس با ماسه و فلدسپار در دمای زیاد تشکیل شده و به صورت توده‌ای شیشه مانند در می‌آیند و نیز تقریباً گداز ناپذیر و غیر حلال و بسیار سخت هستند، سرامیک گفته می‌شود.
سرامیک‌ها می‌توانند لعاب‌دار یا بدون لعاب باشند. سرامیک‌ها در ابعاد و اندازه متنوعی به شکل مربع یا مستطیل ساخته می‌شوند و ضخامت آنها متغیر است. همچنین سرامیک‌ها با اشکال و ابعاد مناسبی برای قرنیز و گوشه‌ها تهیه می‌شوند. از سرامیک‌های ضد اسید که بسیار مقاوم هستند در کارخانه‌ها و آزمایشگاه‌ها استفاده می‌شود.
ویژگی ها :
۱-مقاوم در برابر نفوذ رطوبت ( نزولات جوی )
۲- مقاوم در برابر نور خورشید ( دوام رنگ )
۳-قابلیت اجرای یکدست و یکنواخت در سطوح بزرگ تنوع در رنگ، طرح و بافت ( تنوع تولیدات )
۴- مقاوم در برابر خش عدم جذب آلودگی
۵-سهولت در رفع آن مقاوم در برابر آتش
کاربرد سرامیک در کف (کف‌پوش سرامیکی به دلیل مقاومت بالا در برابر سایش و رطوبت، مقاومت در برابر اسید و باز، شستشوى راحت و قابلیت استفاده در تمامی فضاها با کاربری‌های مختلف را دارد) و سقف و نما و قرنیز و دیوار می باشد.
۱- سرامیک گرانیتی :
فناوری تولید سرامیک گرانیتی با هدف ایجاد تحول در تولید انواع پوشش های کف و نمای ساختمان ها، حدود دو دهه پیش در اروپا، پایه گرفت و به سرعت در جهان متداول گردید. سرامیک گرانیتی از ترکیب خاک رس با ویژگی های مشخص و فاقد کربنات به خصوص کربنات کلسیم است و در طی مراحل پخت با افزودن رنگ دانه طرح و رنگ مطلوب به دست می آید.
از آنجا که این محصول فاقد لعاب است برای شیشه ای و براق نمودن سطح نهایی آن را توسط سنگ ساب پولیش می دهند. کاشی های گرانیتی اگر کاملا با طرح ابر و بادی باشند، معمولاً کل بدنه رنگی است. طرح های رایج سرامیک گرانیتی عموماً فلفل نمکی، (vein) رگه ای و sparek (قالب های رستیک) است.
-636619033919968391.jpg)
واژه ی پرسلان به محدوده ی وسیعی از محصولات سرامیک گفته می شود که دمای پخت بالایی دارند. علت پخت پرسلان ها در دمای بالا، ایجاد ماهیت زجاجی (شیشه ای) و همچنین تخلخل کم در پرسلان است. توسعه ی پرسلان در کشور چین در سال ۶۰۰ میلادی اتفاق افتاد. این امر، نتیجه ای از ترکیب قابلیت پخت کوره ها در دمای بالا (۱۲۵۰ تا ۱۴۰۰ درجه سلسیوس) با کشف خاک کائولن (نوعی ماده ی رسی) و سنگ پرسلانی بود. سرانجام، فرمولاسیون پرسلان امروزی پیدا شد.
پرسلان های ساخته شده از این روش به نام پرسلان های سخت معروف اند. این پرسلان ها مخلوطی از کائولن و یک سنگ پرسلانی فلدسپاتیک هستند. پرسلان ها از سرامیک های معمولی ضخامت بیشتر و جذب آب پایین تا کمتر از ۰.۱ درصد دارند. این مقدار نفوذ آب باعث شده تا این محصول یکی از بهترین گزینه ها برای پوشش کف های داخل ساختمان باشد.
سرامیک های پرسلانی به دو صورت لعاب دار و بدون لعاب تولید می شوند. هنگامی که بیسکویت (بدنه) در دمای بالایی پخته می شود و تخلخل آن به صفر می رسد، دیگر نیازی به لعاب کاری نبوده و نوع بدون لعاب پرسلان ها تولید می شود. اگرچه پرسلان و چینی معمولاً معادل تصور می شوند ولی این دو نوع سرامیک در دو خاصیت یکسان اند یکی آنکه هر دو حالت زجاجی دارند و تخلخل بسیار پایینی دارند و دیگری اینکه هر دو این سرامیک ها را می توان با و یا بدون لعاب تولید و استفاده کرد.
۳- سرامیک موزاییکی :
سرامیک های موزاییکی نوعی سرامیک با قطعات ریز لعاب دار یا بدون لعاب هستند که در نقش ها و رنگ های متنوع و با ضخامت چند میلی متر ساخته شده و با ورقه ای از کاغذ کرافت چسب دار به اندازه ۳۰ در ۶۰ سانتی متر، پهلوی یکدیگر قرار داده شده اند. این سرامیک ها را روی بستری از ملات قرار داده و پس از گرفتن ملات روی آن را با آب خیس می کنند تا کاغذ آن جدا شود و سپس با دوغاب درز آن ها را پر می کنند. شکل این محصولات مربع، مستطیل، ۶ گوش،۸ گوش است.
